Trasę liczącą ok. 20km rozpoczynamy w Łążynie, dokąd dojechać można autobusem. Większość trasy przebiega przez tereny zalesione.
Łążyn
Pierwsza wzmianka na temat miejscowości dotyczy aktu lokacyjnego wsi Lansen z 1376r. nadanego przez mistrza krzyżackiego Winricha von Kniprode. W 1520r. król Zygmunt Stary przekazał wieś miastu Toruń. W 1734r. Łązyn trafił do toruńskich jezuitów. W 1898r.wybudowano tu kaplicę, którą przekształcono w kościół parafialny pw. Św. Walentego. Przy kościele znajduje się zabytkowy cmentarz rzymsko-katolicki z XIX w.
Z Łążyna idziemy szosą w stronę Wisły do Zarośla Cieńkiego. Warto zwrócić uwagę na piękne widoki, jakie roztaczają się na Dolinę Wisły – niższe terasy, w tym te zalesione po drugiej stronie rzeki, krawędź poprzecinana jest licznymi wąwozami porośniętymi krzewami.
Strefa krawędziowa Kotliny Toruńskiej
Teren, przez który poprowadzono szlaki, znajduje się w obrębie Kotliny Toruńskiej. Charakterystyczną cechą krajobrazu jest system poziomów terasowych i wydm śródlądowych. Zróżnicowanierzeźby terenu i gleb, a co za tym idzie roślinności tego obszaru, spowodowało wytworzenie charakterystycznego typu krajobrazu naturalnego, tzw. Piaszczystych równin terasowo-dolinnych. Terasy powstały w wyniku wcinania się wód roztopowych lodowca w podłoże. W wyniku tego działania ukształtowała się dolina rzeczna Wisły. Najwyższą terasę stanowi wysoczyzna morenowa, najniższą terasą zalewowa rzeki Wisły. Strafa krawędziowa stanowi „uskok” terasy. W celu ochrony tego wyjątkowego obszaru utworzono „Obszar strefy krawędziowej Kotliny Toruńskiej”. Obszar ten jest silnie porozcinany bocznymi dolinkami, którymi spływają wody do dwóch głównych cieków: Kanału Górnego i Kanału Dolnego odwadniających teren. Teren w większości pokryty jest lasami, na słabych , piaszczystych glebach rosną lasy sosnowe, w parowach i na żyźniejszej wysoczyźnie lasy liściaste.
Zarośle Cienkie
Informacje historyczne na temat miejscowości pochodzą z 1457r., kiedy to król Kazimierz Jagiellończyk nadał osadę miastu Toruniowi. Od 1923r. właścicielem majątku została rodzina Doruchowskich herbu Niesobia. Z tego okresu pochodzą ruiny dworu i park z pomnikowym starodrzewem (dęby szypułkowe i lipa)
Z Zarośla Cienkiego na długości ok. 8km biegnie niebieski szlak rowerowy, którym dotrzemy do Cegielnika
Cegielnik
Malownicza osada śródleśna z krytymi strzechą chałupami. Na terenie osady znajduje się cmentarz ewangelicki (tuż przy ścianie lasu), zachowały się tu nieliczne groby i resztki bramy cmentarnej
Przemierzając lasy za Cegielnikiem, w stronę Torunia dotrzemy do Przysieka
Przysiek
Historia miejscowości sięga średniowiecza, osada Prseschek należała do komturstwa toruńskiego. W 1346r. mistrz krzyżacki Henryk Dusemer, uposażył w nią kościół w Starym Toruniu. W 1457r. osada została nadana przez króla Kazimierza Jagiellończyka Toruniowi. W XVIw. Przysiek szybko się rozwijał, w czasie, kiedy zarządcą był burmistrz Torunia Henryk Stroband pobudowano dwór oraz zabudowania gospodarskie. W roku 1608 w Przysieku, za zgodą Rady Miasta Torunia. W roku 1608 w Przysieku za zgodą Rady Miasta Torunia, zbudowano browar i gorzelnie. Przynosiły one znaczne zyski miastu, które czerpano również z działającego tutaj młyna. Osada zaczęła podupadać po wojnach polsko- szwedzkich, dzieła zniszczenia dopełniły pożary miejscowości. Po I rozbiorze Przysiek znalazł się w Prusach, co skoplikowało sytuację posiadania majątku przez miasto. W XIXw. Zlikwidowano gorzelnię, browar upadł a majątek sprzedano w ręce prywatne. W tym okresie nowi właściciele rozbudowali dwór z 1793r,, a około 1892r. założyli 6-hektarowy park dworski krajobrazowy. Możemy tutaj podziwiać rzadkie gatunki drzew, m.in. choinę kanadyjską, daglezję, dąb czerwony. Do II wojny światowej majątek był w posiadaniu rodziny Neumanów, po 1945r. został przejęty przez Skarb Państwa. W Przysieku powstał Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradctwa Rolniczego oraz Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej. Budynek dawnego browaru z drugiej ćwierci XVIII i XIXw. Przebudowano na ośrodek Szkoleniowo-wypoczynkowy – hotel „Daglezja”. W 2002r. dwór i zabudowania folwarczne przekazano Caritas Diecezji Toruńskiej, która powołała tutaj: Bursę Akademicką Caritas Diecezji Toruńskiej, Ośrodek Szkoleniowy Caritas Diecezji Toruńskiej im. Jana Pawła II, Centrum Wolontariatu Caritas Diecezji Toruńskiej im. Jana Pawła II oraz Ośrodek Formacji Diakonów Stałych.
W lasach koło Przysieka, kilkaset metrów od skraju miejscowości, leżą malownicze stawy.
Stawy Przysieckie powstały dzięki zalegającym tutaj fragmentom lądolodu skandynawskiego, później powstały w tym miejscu zbiorniki wodne, które z czasem zarastały, wypełniając się torfem. Torf eksploatowano tu od II wojny światowej dla celów opałowych, więc powstało siedem zagłębień wypełnionych wodą, które pod koniec XXw. Wykorzystywane były do hodowli ryb. Służą one teraz jako zbiorniki retencyjne przeciwpożarowe. Wokół stawów wykształciły się typowe dla zbiorników jeziornych zbiorowiska roślinne. Można tutaj obserwować bogactwo zwierząt: ryby, płazy, np. żabę wodną i ptaki, np. czaple i łabędzie./
Prostopadłą do szosy drogą udajemy się w kierunku Wisły.
Stary Toruń
Historia miejscowości, związana jest z przybyciem na ziemię chełmińską rycerzy zakonu krzyżackiego. W 1230r. Krzyżacy dotarli nad Wisłę, w okolice dzisiejszej Małej Nieszawki. W 1231r. przeprawili się na drugą stronę rzeki i, jak głosi legenda założyli wokół okazałego dębu pierwszą na ziemi chełmińskiej warownię. Ważnym wydarzeniem było nadanie osadzie przez mistrza krzyżackiego Hermana von Salza prawd miejskich w 1233r. Z powodu ciągłych powodzi miasto w 1236r. zostało przeniesione w bezpieczniejsze miejsce, tam gdzie stoi do dzisiaj. Po przeniesieniu miasta w Starym Toruniu nadal istniała dobrze prosperująca osada, założono nawet kościół. W 1346r. wielki mistrz Henryk Dusemer uposażył kościół pw. Jana Chrzciciela w wieś Górsk. W 1454r. król Kazimierz Jagiellończyk przekazał wieś Tilemanowi von Wege, później należała ona do rodziny Bażyńskich, aż około 1515r. Zygmunt Stary przekazał osadę miastu Toruniowi. W XVIw. Kościół w Starym Toruniu rozebrano, a sprzęty liturgiczne przeniesiono do kościoła dominikańskiego w Toruniu.
Kilometr na zachód od tego miejsca znajduje się kościół w Górsku.
Górsk
miejscowość pojawia się w źródłach historycznego jako: Gorzk-1233r., Gorske-1414.,Gursko-1457.,Gurske-1605r. W 1346r. mistrz krzyżacki Henryk Dusemer lokował wieś na prawie niemieckim i uposażył w nią kościół pw. Jana Chrzciciela w Starym Toruniu. W 1457r. Górsk został nadany przez Kazimierza Jagiellończyka miastu Toruniowi. W 1515r. nadanie to potwierdził Zygmunt Stary. Pod wpływem reformacji w 1613r. Rada Miasta Torunia zezwoliła na budowę kościoła ewangelickiego w Górsku. W czasie wojen szwedzkich światynia została poważnie uszkodzona; odbudowana w 1661r. Do 1946r. był to kościół ewangelicki, później rzymskokatolicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Kościół został wzniesiony na planie prostokąta, murowany z cegły, salowy, orientowany, z cechami baroku niderlandzkiego. Od zachodu nadbudowano drewnianą wieżyczkę o szkieletowej konstrukcji, zakończoną blaszanym hełmem z latarnią i chorągiewką z datą 1687. Na wyposażenie kościoła składa się wiele zabytkowych sprzętów. Najstarszym obiektem jest granitowa chrzcielnica, najprawdopodobniej pochodząca z Gotlandii z XIVw. , z drewnianą barokową pokrywą. Pozostałe wyposażenie to: ambona z 1608r., polichromia na stropie wykonana przez Hansa Tiedemana z 1694r., barokowy ołtarz główny i chór muzyczny ze scenami malarskimi, organy z 1700r. o przebudowanym wewnętrznym wyposażeniu. Na cmentarzu przykościelnym warto obejrzeć empirowy, marmurowy grobowiec z XIXw. Oraz nagrobki pastorów. Niedaleko od kościoła, patrząc w kierunku północnym, dostrzeżemy budynek plebanii z XIXw.
Od kościoła udajemy się w kierunku szosy.
Przy szosie Bydgoszcz-Toruń, niedaleko Górska, ustawiono pomnik w kształcie przewróconego krzyża, poświęcony męczeńskiej śmierci księdza Jerzego Popiełuszki. W 1984r. funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa w tym miejscu uprowadzili kapelana „ Solidarności”
