Ścieżkę rozpoczynamy w Czarnowie, dokąd można dojechać autobusem. Stąd po zwiedzeniu miejscowości udamy się czarnym szlakiem na północny wschód.
Czarnowo
Miejscowość pojawia się w źródłach historycznych jako Camowo. W 1222 r. Konrad Mazowiecki przekazał Czarnowo Krzyżakom. W 1457 r. wieś została nadana przez Kazimierza Jagiellończyka miastu Toruniowi. We wsi znajduje się gotycki kościół pw. św. Marcina z początku XIV w., restaurowany w 1498 r. staraniem mieszczanina toruńskiego Jana Heitmana oraz XVII-wieczny kościół murowany z cegły, jednonawowy, orientowany, z kwadratową wieżą o konstrukcji szkieletowej. Wyposażenie zabytkowe stanowią sprzęty barokowe, m.in. ołtarz główny i dzwony z XVIII w. oraz granitowa kropielnica, prawdopodobnie średniowieczna. Kościół otacza parcela cmentarna - najstarsza płyta nagrobna pochodzi z 1535 roku. W Czarnowie-Kamieńcu odkryto stanowisko archeologiczne z okresu kultury łużyckiej (oddalone w lasach na zachód od Czarnowa), a w Czarnowie grodzisko średniowieczne. Na terenach tych znaleziono nawet ślady plemion scytyjskich, przybywających tu znad Morza Czarnego. Okoła 0,5 km od kościoła w stronę Bydgoszczy znajduje się końcowa stacja lini kolejowej poprowadzonej w 1910 r. z Torunia do Czarnowa. Linia została zlikwidowana w 1972 r. Jej pozostałości można zobaczyć, mijając kolejne miejscowościnp. Toporzysko, Złąwieś Wielką, Pędzewo i Górsk
Czarnym szlakiem rowerowym podążamy z Czarnowa do Stanisławki, wzdłuż ściany lasu (ok. 4km).
Stanisławka
Na terenie osady znajduje się cmentarz ewangelicki. Wieś położona jest wzdłuż Górnego Kanału.
Stąd czarnym szlakiem rowerowym pozostało ok 2 km do niezwykle malowniczego Skłudzewa. Po drodze przyjdzie nam jeszcze zobaczyć niezwykłe lasy o zróżnicowanym drzewostanie, pełne dzikich zwierząt, których tropy znajdziemy na leśnym trakcie.
Skłudzewo
Historia miejscowości sięga 1409 r. kiedy to pojawiła się pierwsza wzmianka pisemna o miejscowości Sklodzaw. Osada podlegała prokuratorii bierzgłowskiej. W 1594 r. uwczesny właściciel Walerian Bystram przekazał w drodze wymiany, wieś miastu Toruniowi. W XIX w. właścicielem wsi był August Brauer z Bremy. Z tamtego okresu pochodzi neogotycki pałac z założeniem parkowym. Od wschodniej strony pałacu znajduje się nasyp ziemny - pozostałość grodziska, od zachodu można zobaczyć piwnice dworu szlacheckiego rodziny Dorpowskich z przełomu XVII-XVIII w. Park wyróżnia się bogatym i zróżnicowanym drzewostanem, godne uwagi są pomniki przyrody: dęby, platany, aleja klonowa, jesiony. jeden z pomnikowych dębów szypułkowych (411 cm w obwodzie) nosi nazwę "Dąb Hrabiny". We wschodniej części parku znajduje się cmentarz rodziny Brauerów. W 1989 r. zespół pałacowo-parkowy został przekazany w użytkowanie Fundacji Piękniejszego Świata, która utworzyła tu ośrodek edukacyjno-artystyczny.
Ze skłudzewa czarnym szlakiem podążamy do Rzęczkowa - ok. 3km.
Rzęczkowo
Wieś Rzęczkowo - Risschkow jest wzmiankowana w źródłach historycznych z 1405 r. w związku z odszkodowaniem, jakie Krzyżacy wypłaciulimieszkańcowi Rzęczkowa. W XV w. wieś należała do komturii toruńskiej, a następnie była własnością rodzin Kijowskich i Rzęczkowskich. W 1608 r. ówczesny właściciel, Henryk Stroband, przekazał Rzęczkowo miastu Toruniowi. W XIX w. pobudowano dwór oraz założono park, na terenie którego możemy dzisiaj podziwiać pomnikowe drzewa. Do końca II wojny światowej istniał tu kościół ewangelicki, lecz po wojnie został rozebrany. Na terenie Rzęczkowa odkryto grodzisko i cmentarzysko z grobami kloszowymi.
Z Rzęczkowa szosą dochodzimy do Złejwsi Wielkiej. Możemy jednak powrócić czarnym szlakiem do stanisławki i przejść dość atrakcyjną drogą obsadzoną szpalerami klonów do Toporzyska. Wówczas bez trudu dojedziemy do Torunia autobusem. jeśli wybraliśmy pierwszy wariant i doszliśmy do Złejwsi Wielkiej, warto odwiedzić położone 1,5 km dalej (w kierunku Torunia) Pędzewo.
Pędzewo
Pierwsze informacje na temat osady pochodzą z 1222 r., kiedy to miejscowość Pomiszno książe Konrad Mazowiecki darował misyjnemu biskupowi pruskiemu Chrystianowi. Przez oługi okres osada należałado Krzyżaków z komturstwa toruńskiego. W 1520 r. król Zygmunt Stary nadał Pędzewo miastu Toruniowi. Od XVI w. osada była dzierżawiona głównie przez mieszczan toruńskich, po II rozbiorze wieś przeszła pod zarząd pruski. W 1846 r. protestanci wznieśli szachulcową kaplicę i wyznaczyli wokół kwaterę cmentarną. Dzisiaj jest to kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa; na cmentarzu warto obejrzeć grobowiec właścicieli majątku Szerokie - rodziny Windmullerów.